Vlaamsche Arbeid. Jaargang 11

[p. 91]

Aprilsche Schelde

Fluit-stooten hard tegen den zerk der lucht
als stoel die veel schuift;
hooge wind; rook rimpelt, stuift
uit de geel schoorsteenen;
ginds 't water gebroken: als zilvren visch-schilfers.
De wolken sneeuw-verlicht;
er suist stoom;
reuk van stoom en olie,
bittere teer... Op mijn gezicht
warme mot-regen-doom
uit een schouw-pijp.
We moeten 't dulden: de lucht is rijp
en de lent brandt warm achter de Noordzee
als een kachel in een ver vertrek.
De wolken uit het Noord-West:
ijs-blauw; marmer-grijs, bolle tabak-pruiken,
zilvren en gouden buiken;
acetyleen-schijn verder op de Steenhouwersvest
en blauwe schaduw gauw over de Waterpoort.
Wind aan boord;
hoor, gonzende snaar is takel, is koord;
hel geplas aan de roode waterlijn
en een schuit tuimelt bruin;
schuim brandt nerveus aan het boefnet
als gesplinterd ijs en sneeuw-puin.

Nu moeten de nieuwe dagen
het glimmend tweegevecht wagen
over toren, stad en kruis;
April bouwt een storm-huis
en de nok vol vlagen;

roo, blauw pannen wit van hagel-gruis
en wolken met heldre schuim-kragen;

de Schelde is muis-
grijs...

Karel van den Oever.