Vlaamsche Arbeid. Jaargang 10

[p. 337]

Nagelaten verzen^1.

Jozef's Droom.

Wordt Jozef's droom dan eindlijk zóó vervuld?
Was 't daarom dat zijns broeders garven bogen
Voor die van hem? Hij zonder mededoogen
Uit nijd verkocht werd en niet meer geduld?

Eerst later zou het droomgeheim onthuld,
Toen smeekend tot zijn troon de broeders togen
En hij hun trouw beproefde met een logen,
De zilverkelk in 't graan wees op hun schuld.

Dat graan, die beker, brood en wijn zijn 't samen,
Door Christus-zelf zijn vleesch en bloed geduid;
Ze wiesschen allen, die ter tafel kwamen

De vlekken van besmette zondaarshuid;
Wie de offerspijze in rein gelooven namen,
Blonk Christus geest verengelde oogen uit!

1. Uit Roeping en andere gedichten, deel I, II, verschijnt in 1920 bij de N.V. De Zonnebloem, te Apeldoorn.

Droomen.

Tot het strand der wereldzee

Keerde 't knaapje later weer,

Toen hij niet meer, zwak en teer,

Keer op keer,

Door het noodlot was getroffen,

En zijn schoonste droomen, ach,

Telkens zag

Als de bonte bel ontploffen!

Licht.

Trekt het licht de dampen op,

Aanstonds is de wolk aan 't zweven,

Suist de koele regendrop,

Wordt de regenboog geweven.

[p. 338]

Natuurkracht

Hij rukt als een stormwind de pan van de lat.

Bij het meer

Hoor ik stroompjes blinkend water babb'len

Tegen 't diepe water van de flesch...

Viooltje

Reukdoosje van fluweel,

En blauwe schrijn vol geur...

Visschen

Daar vischt er een, maar vangt een oude schoen...

Lampje

Lampje mijn,

Licht en schijn.

J. Winkler Prins.