Vlaamsche Arbeid. Jaargang 10

[p. 106]

Vlaanderen

Aan het ‘Vlaamsche front’.

Vlaandren - harde kerels, ruige baarden,

ijzren handschoen, heldre zwaarden,

zon en bloed

op den stormhoed,

gegroet!

Vlaandren - zwart-beleeuwde vlaggen, schilden,

goud-geblazoeneerde gilden:

van stad naar zee

vliegt de blauwvoet meê,

hoezee!

Vlaandren - ijzren vlaamsche frontsoldaten,

scherp-gehelmd langs nieuwe straten,

stormt nu op

met wilden kop!

Harop!

Harop! Harop!

II

Vlaandren - zilvren gloed

op den stormhoed

langs het grimmig gebit der kanteelen:

wit flitst een dolk,

een pijlenwolk:

norsche burchten, verschrikte kasteelen.

Vlaandren - gure trompet

uit fel helmet

blaast scherp tegen de roode walmuren;

geijzerd oog

achter schietgat hoog

gaat naar de koperen verten gluren.

[p. 107]

 

Vlaandren - rood cortelas

 

boven bloedplas,

 

ach, gebroken roemer, gift-vergroende;

 

aschgrijze dag

 

den burcht bezag,

 

o, aschgrijze dag in 't bloed vergloende...

 

 

 

Vlaandren - goud-leliezaal,

 

blauw degenstaal.

 

Valsch is de graaf... Karmijnen tabbaarden...

 

Een kroon straf blinkt,

 

rolt en rinkt;

 

onwêer van stemmen, gloed van zwaarden...

 

 

 

Vlaandren - Verraden volk!

 

Weg, leliaertsdolk!

 

Koning spreekt... Ministers geel liegen...

 

Leeuwmuil spalkt groot:

 

‘Vrijheid of dood!’

 

't Stormt op zee en de Blauwvoeten vliegen!

III.

Vlaandren - hoor, nacht op den akker;

zijt gij wakker?

Ginds kraakt een zwaren voet

met ontzagglijken spoed

ovral zie 'k de sterren rillen

en de maan is rood als bloed.

Vlaandren - hoor, nacht in de struiken;

fakkels in kruiken...

Bajonnet-vuur knettert wit,

helmen-glans uit vaag gelid.

Gaat de vlaamsche nacht iets willen?

Och, de nacht is zwart als git.

Vlaandren - hoor, nacht in de straten...

Gloed op soldaten...

Dof geweer op keien dreunt,

roode stads-mond pijnlijk kreunt.

hoor, de vlaamsche lippen gillen:

‘Schild en vriend’...

Wie zal 't stillen?

Karel van den Oever.