Vlaamsche Arbeid. Jaargang 10

Regen

Eens zag ik je in den spattend wilden regen
Gebogen langs den stillen straatweg gaan:
Vlug - om de beurt - knikten je knieën tegen
Het dubbelkleed van rok en mantel aan.

De regen sloeg op 't water glazen doppen:
Jij keek er naar en trok je mantel strak -
En telkens lachte je, wanneer een wolk van droppen
Rondom je klein figuur in sputters brak.

Je stapjes tikten op de natte steenen
En om je schouders was een licht gespat,
Dat ze in een fijnen damp gesluierd schenen -.
- De boomen stonden huiverend en glad.

En langs de straat in telkens herbeginnen
Stoven de vlagen aan met wijden zwier -
Jij lachte maar, en was niet te overwinnen
Want uit den regen dronk je puur plezier!