Vlaamsche Arbeid. Jaargang 10

Ik sta...

Ik sta, mijn hert van alle liefdesheil verstoken
hier voor Uw heilge liefde, Jezus - droef alleen
met mijn herrinn'ren aan wat wierd zóó wreed verbroken
in schrijnender gemis voor weemoedschoon verleên

en schrikkend, voel 'k hoe roert en leeft in jachtend rillen
verlangen, als een luipaard, springensrêe, in mij
om teere zachtheid die 'k met d'almacht van mijn willen
in koorts'gen drift begeer - begeer met razernij.

Want uwe wijsheid, die mijn dieper leed zou heelen
bleef hooploos dor voor wie in heet betrachten schreit,
kan slechts een vrouwenhand uit zieke hoofd, al streelen,
verdrijven 't wreed besef van wijzige eenzaamheid?

Want wee, uw minne, Jezus, blijf voor mijn gebeden
eentonig, kalm en vredig schaduwloos, sereen,
Gij zit zoo rustig voor der heemlen peilloosheden,
Uwe oogen zien zoo rein in duizlende eeuwighêen,

en twijfel rijst, en 'k sta in aarzelend verbeien
voor Uwe godlijkheid, zoo roerloos star en koel.
- O laat mij aan Uw hert mijn raadloos hoofd nu vleien
dat ik, Uw liefde, Jezus, pooplend leven voel.

Dirk Vansina.