Vlaamsche Arbeid. Jaargang 9

[p. 214]

Blijde wereld

O vrouwen zegt wier ziele ik in den geest
ontdaan zag van omhullende gewaden,
wier harten ik liet spreken en wier daden
ik spon tot droomen waar mijn geest in leest...

Wie is zij toch, die staâg mijn hart geneest,
die zuiver-stil het diepst geheim kan raden
en open-vrij kan toonen nieuwe paden,
voorzichtig-zeker en voornaam-bedeesd?

'k Heb vaak beproefd het zingend mee te deelen,
maar ieder lied als rozengeur verwoei.
Ach, woorden zingen, vleien zacht en streelen,

En wijken heen na lachen en gestoei.
Zij is de Muze zelf, die mij kon heelen
het eenzaam hart, door liefde, dans en bloei.

Joannes Reddingius