Vlaamsche Arbeid. Jaargang 9

[p. 213]

Pan

Is Pan de God niet, die door wouden jaagt
en vlieden doet de schuchtre maagdenrei
door luiden schreeuw; snel zwiert de schaar voorbij,
want daar is geen, die hem te minnen waagt.

Toch is het Pan, die steeds om liefde vraagt,
onstuimig minnaar in zijn droomerij,
hij mint het woud, bergbeek en zomerwei,
hij rijst van 't leger als de morgen daagt.

Hij heeft de nimfen lief, met leden blank,
met smachtend oog, en gouden-glanzend haar,
hij lieft den danstred en hoog-blij geluid,

Zijn eigen liedwijs en de wijngaardrank.
Hij zegt zijn vreugd in heldre zangen uit,
als nimfen dansen bij zijn klanken, klaar.

Joannes Reddingius