Vlaamsche Arbeid. Jaargang 9



[pagina 184]
Mijn hoofd was zwaar... Mijn hoofd was zwaar en de dag was dood, mijn oogen zaten dwaas vooruit te kijken en de spiegel zei stil: uw oogen zijn rood, wat hebt ge gedaan - uw oogen zijn rood? Gedronken om droefheidsnevel te ontwijken, - mijn hoofd was zwaar en de dag was dood - ik heb het gedaan in mijn grooten nood volgend het voorbeeld van mijns gelijken!..’ En de spiegel zij stil: ‘Uw oogen zijn rood!’ De wereld werd klein, mijn kamer werd groot, mijn geest werd heengevoerd naar tooverrijken - Mijn hoofd was zwaar en de dag was dood. - Ik danste op de maat die een Satan floot in een veld vol bleek-paarse lijken en de spiegel zei stil: ‘Uw oogen zijn rood!’ En de maan die zilver op de lijken goot, lachte in de watten wolkenrijken! - mijn hoofd was zwaar en de dag was dood! - toen opeens een wind over de dooden vlood en trompetgeschal ontwaakte de lijken.... En de spiegel zij stil ‘Uw oogen zijn rood!’ toen sprak de satan, reuzengroot! ‘Ziet gij het volk met honger en nood? ziet gij die mannen, die vrouwen, die wichten, ziet gij die schuwe en vertrokken gezichten! Uw rijk is het:.... Gij zijt hun vorst! Hoor, ze klagen van pijn en van dorst! En ik heb geweend!... Mijn hoofd was zwaar en de dag was dood en de spiegel zei stil: ‘Uw oogen zijn rood!’ Aug. Vanhoutte