Vlaamsche Arbeid. Jaargang 9

[p. 183]

De Engel des Heeren

De Engel des Heeren kwam voorbij;
't Was nacht en ik vroeg: ‘O wie zijt gij,
dat uw gelaat mij siddren doet
en mijn oogen zien een somberen stoet?’
Toen kwam hij bij mijn voorhoofd dicht
en ik voelde zijn adem op 't aangezicht.
'k Zag in zijn oogen droeve dingen -
veel lichten van rouw in zijn vingerringen. -
Toen nam hij mijn rozen één voor één,
die welkten tot stof. Ik hield er geen een.
Geen één. Hij lachte en wilde gaan
waar de englen alle te samen staan.
En 'k hoorde een stem als van een geest
die sprak: ‘De rozen zijn schoon geweest?’
Toen gaf hij mijn oogen een kouden zoen
en 'k wist dat ik zelf als de rozen zou doen.

De Engel des Heeren kwam voorbij!
't Was nacht en ik vroeg: ‘O wie zijt gij?’

Aug. Vanhoutte