Vlaamsche Arbeid. Jaargang 9

[p. 179]

De Koekoek

Wie daar zwaarmoedig roept in 't scheemrig mastenwoud
nu daarin de avond daalt met heimlijker verduistren?
God, is die stem van U en moet ik peinzend luistren
nu reeds de gulden maan 't verzwaard geblaert doorschouwt?

Want, God, mysterievol roept Gij door 't slaaprig hout
mijne eenzame ooren toe.. Geene avondwindjes fluistren,
geen dennekruin verkraakt, geen vogelparen snuistren,
alleen iets wonder roept uit 't zwijgend avondgoud..

Riept Gij mij over 't graf uit onbekende landen
waar 't schemert ijl en flauw om koude, witte handen
en 't strak geboomt verteedert aan een milde lucht?

Mijn God, roep langer nog uit deze vreemde streken
opdat ik mij een kruis op borst en voorhoofd teeken
en aan uw vaderhart met blijde kreten vlucht'.

Karel van den Oever