Vlaamsche Arbeid. Jaargang 9

[p. 55]

Sonnet

Gelijk een vrouw, die veel beminde, sterven gaat,
- Heur glanzende oogen gaan verdoffen en verdiepen,
Zij sluit ze toe voor 't licht en mat is heur gelaat
En al heur liefdelusten doemen op, die sliepen...

Zij ziet ze nadernijgen stil in het gewaad
Van vrede en weemoed nu, die stormend eenmaal riepen
Wild door elkander en in woedend woeste maat,
Zoetjes, zoo op de hei wat wol'ge lamm'ren liepen -

Zoo ligt de wereld in het windloos herfstseizoen
- Gedempte tinten glanzen langs heur donk're leden
Een weemoedhuivering komt als ten stillen zoen
Van zomerzonden nu zoo zoetjes aangegleden -

In 't vreemde lichten van het moede en kwijnend oog
De weerschijn van de Zomerpassie, die vervloog.

10 Oct. 1911.

D. Fuldauer