Vlaamsche Arbeid. Jaargang 9

[p. 52]

Van Petrus, den zondaar

Er was eens een man, wiens naam Petrus was. En zijn vrouw, die deugdzaam leefde, was treurig, omdat haar echtgenoot niet wandelde in de vreeze des Heeren. En de dochter in wien de Heer sprak, was treurig, omdat haar vader God tergde. En de menschen, die er omtrent woonden, hadden schrik, omdat in Petrus de duivel heerschte. En ook veel verder wisten de rechtvaardigen, dat Petrus in zonde leefde, want de donkerte van zijn ziel lag op zijn gelaat.

De vrouw van Petrus bad den Heere, opdat Hij den duivel uit hem verdrijven zou. En ook de dochter van Petrus bad den Heere, en zij wist dat haar gebed Gode aangenaam was. En ook de menschen verwachtten, dat dit verdwaalde schaap den weg tot den stal terugvinden zou, want de barmhartigheid des Heeren is zeer groot.

En de lente kwam en velen vroegen Gods zegen over het jonge loof; en de zomer kwam en velen dankten den Maker des levens, want de zon stond hoog aan den hemel; en de herfst kwam, en een danklied steeg ten hooge, want de schuren staken vol gouden graan; en de winter kwam en er was blijheid in der menschen harte, want Gods zegen was op hen neergedaald.

En Petrus leefde voort, en hij bad niet één maal, en hij vergramde den Heer door zijn talrijke zonden.

En dat wist er onze Lieve Vrouwe, die moeder werd ende maagd gebleven is; en zij hoorde de weeklagende stem der echtgenoote en der dochter, die smeekten, dat Gods woord in Petrus zou wonen. En Maria, wiens liefde voor de menschen zeer vurig is, had meedoogen.

En nu gebeurde het op Kerstmis, dat Petrus door de dreef voer met kar en paard en dat de weg gansch slijk was en dat de kar bleef zitten in het slijk. Petrus sloeg het paard, doch de krachten van het dier schoten te kort. En Petrus sloeg ten tweede male en lasterde daarbij God, die het hoorde, en het paard had geen kracht genoeg; en Petrus sloeg ten derden male en lasterde daarbij God en het paard

[p. 53]

geraakte niet verder. Toen keek Petrus achter zich en daar stond de Heilige Maagd, al in een zoo schoon rood gewaad, en sprak met liever stemme: ‘Petrus, waarom lastert gij uw en mijn Vader?... Zie, de Heer wil u geven het Licht, en gij opent de oogen niet! De Heer wil u zeggen het Woord, en gij hoort het niet, want de booze gebiedt in u. Uw vrouwe weent, want ze raadt de pijnen der Hel, die u wachten. Uw dochter weent, want ze weet de blijdschap des Hemels, die voor u verloren gaat. En zie, zij hebben barmhartigheid verworven bij den Heer, want hoor wat de Vader der menschen zegt tot u: “Er zal meer blijdschap zijn in den Hemel voor één zondaar, die zich bekeert, dan voor negen en negentig rechtvaardigen!” Daarom maak een kruis, rijd huiswaarts en zondig niet meer!’

En Petrus was niet meer onwetend, want wat zijn oog zag en zijn oor hoorde kon hij niet loochenen. En hij liet het hoofd zakken op zijn zwoegende borst, en maakte het teeken des kruises; de booze, verschrikt, vlood weg uit hem; en Petrus steeg in en beval het paard verder te gaan en het dier trapte gemakkelijk voort. En Petrus scheen veel jonger, want groot was zijn berouw en de last van zijn zonden minder zwaar. En blij reed hij huiswaarts; zijn vrouw zag dat de Satan niet meer in hem was, want hij was zoet als alle rechtvaardigen. En ook Petrus' dochter zag, dat het Licht van het Opperste Weten op zijn aangezicht blonk. En beiden dankten God, omdat Hij den verdwaalde niet verlaten had.

Petrus vertelde niets van hetgeen er gebeurd was, mar toog met een rouwmoedig hart ter kerke en trok een boetkleed aan en strooide asch op zijn hoofd en bad veel en lang, want betalen wilde hij zijn schuld en bedanken God, die het wonder voor hem gewrocht had. En ook de Moeder Gods dankte hij, want haar kind had Zij gered uit den eeuwigen dood.

En Petrus kocht een Mariabeeld, het schoonste dat in den winkel was, voor vijf zilverlingen en de menschen keken verwonderd, omdat Petrus een heiligenbeeld kocht en ze zeiden: ‘Ei, kijk, Petrus, de zondaar, koopt een Mariabeeld; hij wil ons doen gelooven dat hij deugdzaam is’ Doch Petrus zeide tot hen: ‘Voorwaar, verwondert u niet, de Rechtvaardigheid heeft in mij gewerkt!’ En hij kocht voor het beeld een kleed van roode zijde, en dat kostte hem twee zilverlingen; en den timmerman deed hij maken een kastje van het duurste hout en betaalde er voor éen zilverling. Toen ging hij naar de dreef en hing het kapelleke op aan den boom, waarbij hij het laatst God gelasterd had, en opnieuw waren het woorden van dank en liefde, die zijn mond sprak.

[p. 54]

En Petrus leefde nog vele jaren gelukkig als een goed man en stierf als een rechtvaardige; zijn reine ziel steeg ten Hemel en er was groote blijdschap in den Hooge voor het verdwaalde schaap, dat den weg teruggevonden had.

En de menschen die voorbij de Roode-Lieve-Vrouw kwamen, vertelden de stichtelijke geschiedenis van Petrus aan hun kinderen, en deze vertelden ze aan hun kinderen, en deze weer aan de hunne en zoo verder gedurende vele geslachten. En allen loofden de Heilige Maagd, en zij waakte over hen en was hun voorspraak bij God en allen bleven deugdzaam, want de macht der Moeder Gods is groot bij den Heer.

M.H. Wuyten