Vlaamsche Arbeid. Jaargang 8



[pagina 467]
Vers Ik wou dat nu die zachtë oogen, die mij zoo hebben leed gedaan, ver uit mijn droeve droomen togen, waar zij zoo zacht te bloeien staan... Ik wou dat nu die zachtë oogen, die mijn arm hert, - een kind, zoo vroom in liefde en vreugde nog, - bedrogen, voor immer gingen uit mijn droom. En toch o! lieve, zachtë oogen! dan naamt gij al mijn vrede mee, en mijn verdriet, o! zachtë oogen, waar dieper dan de diepe zee... Jos Maville