Vlaamsche Arbeid. Jaargang 8



[pagina 457]
De zang Een meisje trad langs 't gouden pad der helling in de zonne, een meisje blond met lipjes rond en blozend van haar wonne. Zij zong een lied en wist het niet, want immer zong haar vreugde: een lied van min en lust er in, dat vogelen verheugde; tot d'avond zacht van purperpracht de bladeren deed ruischen en 't blonde kind ging in den wind nu deunend weêr naar huize;
[pagina 458]
daar langs het pad al fluitend trad een vlugge herdersjongen en lachte zoet hij gaf den groet tot haar die had gezongen; zij groette weêr en zag omneêr zoo schuchter voor den jongen... zij stonden lang en waren bang terwijl hun harten zongen. Toen iemand riep en 't meisje liep weêr weg van d'herdersjongen, maar langs het pad, als 't meisje trad, nooit heeft zij weêr gezongen. Emiel van der Straeten