Vlaamsche Arbeid. Jaargang 8

Vers

Mijn blanke duive, wiek nu zacht

over de landen in den nacht;

kom, langs mijn venstertje zoo klein,

stil in mijn stemmig kamerlijn...

Mijn blanke duive, 'k luister lang

of 'k niet het zachte ruisch-gezang

van kleine vlerkjes hoor, die zacht

naar mij heen-wieken in den nacht.

Mijn blanke duive, 'k ture wijd

of je uit die donkre oneindigheid,

niet wuivend aan-wiegt op den wind

naar je verlaten, treurig kind.

Lente 1913.

Jos. Maville