Vlaamsche Arbeid. Jaargang 8

[p. 318]

Vers

Mijn wee is als een woeste ruiter
die staag mijn arme ziel berijdt
die op verkenning uitgetogen
geen bloedige hinderpalen mijdt.

Ik ben gebreideld, 'k word gestoken
ik draag een last die mij gebiedt
ach kunt ge mij niet schoon verlossen
die hijgend mij voorbijgaan ziet..

Ik moet vertrappen zonder schromen
wat onder mij onschuldig leeft,
mijn wee moet vrij zijn op zijn wegen
als het mijn ziel bestegen heeft.

Maurits Neels