Vlaamsche Arbeid. Jaargang 8

[p. 263]

Vlaanderen

Ik mag u liefdevol bezien,

mijn Beatrijs,

mijn Vlaamsche veld! Ei, ik verdien

de weelde niet,

die mij vervult, tenzij misschien,

omdat ik liet

om uwentwil veel weelde varen!

O Beatrijs, wie 't edel vlas

een kleedsel weeft

teer-groen, blauw, gulden, naar zijn was,

oh, Vlasgodin

oh Vlaamsche Pallas, 'k voel nu pas,

hoe 'k u bemin

met kracht van 's levens middenjaren!⁽¹⁾

Ik juich, waar haver ou u belt;

u tarwe kwelt,

u koren streelt, de malschheid zwelt

van 't sappig ooft,

waar 't zij welk kruid uw mildheid meldt,

en moeder looft,

oh, moedermilde Vlaanderen!

Uw Schelde-gordel is smaragd,

is zonnevuur.

is maneglans, is starrenpracht,

verbeeldend wat,

van uit den hemel haar toelacht,

zij, nimmer mat,

bestendig schoon door staâg veranderen!

(1) cfr. Dantes Inferno I.

[p. 264]

 

En, 'k voel het, Vlaanderen, gij zijt Vree,

 

Gij kent geen haat -

 

en - nijd! Hier is 't de veilige ree,

 

de rust en peis,

 

voor hen die kermden op een zee

 

van barning grijs.

 

Hier, bij U, kan ik, Vlaanderen, rusten!

 

 

 

Doch neen, ik wil, oh Beatrijs,

 

Den weg opgaan,

 

dien gij, van oudsher Vlaamsch en wijs,

 

uw minnaars toont.

 

Ik wil met U naar 't Paradijs,

 

waar Jesus woont.

 

Is Vlaamsch-zijn niet naar-hemelen-lusten?

Verriest, omdat ic vlaminc ben,
door U, die met uw pen
mij vlaminc hiet te blijven,
heb ik dit lied aan Vlaanderen willen schrijven.

Londerzeel

Jan Hammenecker