Vlaamsche Arbeid. Jaargang 6

De Zwaan

In sterrenhemel is de maan gestegen
en spiegelt weêr in 't meer waarlangs het riet
zijn avondzangen weent als ruischel-regen
die mat en droevig over 't loover giet.

En midden dóór het meer, als sneeuw gedregen
op 't helder water schuift op blauw verschiet
een zwaan geleid door wind op waterwegen
en weet het rijzen van zijn lichaam niet.

Zoo reist mijn ziel op 't meer der onbewustheid
als blanken Engel, vleuglen saam-gezoomd,
en slaapt in Droom van eeuwige gerustheid
en volgt dien Droom in haren slaap ontdroomd,
en als zij rond ziet spiegelt haar Bewustheid
in d'Onbewustheid van het meer, dat doomt.

Emiel Van der Straeten