Vlaamsche Arbeid. Jaargang 6

[p. 373]

De blijde Avond

Na 't avondmaal wijl moeder 't linnen vouwde, bleven
we in 't stille huis alleen. - Het hout kraakt in den haard.
Uw hoofd weegt als een donkren druiventros. Nu weven
we ons rein geluk zoo als een nacht vol sterren klaart.

Wilt ge mijn Boek met oude Bloeme en Beelden? Arme,
troost toch uw pareloogen. Zie dees zonlandouw -
(Kom, leg uw goud gelaat schuin in mijn Vader arme')
De Hemel is een vout van Maartsch trilzilvrend blauw

Zóó, weet ge, bij de bleeke Hemlinc soms: Kasteelen
met hoogen trans en molens in de heidevert.
Benede op groenen wal pluimwitte zwane - en vele
ivoren torens zuiver als uw Zonne hert.

Of zing een lied - Mijn derensdroeve woorden wegen
wijl blij de lamp juicht. Drink nog uit dees gouden schaal
het koele water en we treen den Zomer tegen
met lichte simfonie van fluiten en cimbaal.

O zing als een meivogel met uw klare kelen
dat heel mijn huis omruisch' - Zoeter als marjolein
moet zijn uw naam, en zachter als wel duizend veêlen
in weidsche Kathedraal bij lente maneschijn...

Uw purperrood satijnen druivenoogen dragen
den blijden glans van onschuld. Laas - De tijd is laat
en buiten, wijl we zingen, klagen dorre hagen.
Hoor stil, een man stapt nog licht-fluitend over straat. -

Mijn knaap: 't Is d'Uur - Ga. Helleduister lein de paden.
'k Vertel U morgen van Hagar en Ismaël.
Wil ik uw weg belichte? - Ik kan uw naam niet raden.
God zeegne U. 'k Wijd U mijnen warmsten zoen - slaap wel.

Gery Helderenberg