Vlaamsche Arbeid. Jaargang 4

[p. 446]

Twee fragmenten uit ‘Adonis’
Een Woud-spel

I

Ottis een herder, zegt, gebogen over den sluimerenden Adonis:

O teedere ure, die de malve schaaûwen lengt,
laat slepen uwe vrede en wijlen aan zijn slape,
de onzaal'ge... - Want waar vroom een vrouweliefde ons wacht;
waar ons begeeren toe heur aarzlen lodder-lacht;

- o bleekend uur, waaraan ons tengre hopen leunen,
ons lengen reikt, en ons verzaden zalig zijgt;
verzachtend uur, dat hij, door wien de pijnen kreunen,
in-eens de milde stilte hoort, en, monklend, zwijgt;

- waar te onzer deure 'lijk een feestelijk gebeuren,
als iedren nacht de, brooze roos der lampe blankt,
en elk het voorhoofd neigt, en, waar hij 't weer gaat beuren,
zich spiegelt in een blik die lijk de zijne dankt;
om tafel, daar het bleek gebaar van 't hande-rijzen
bedaard ten monde voert de zegenende spijze,
o buigend uur;

... terwijl Adonis grauw aan 't grijzen

in 't lager loof, en liefdeloos, en lam als lood,
Adonis, o...

[p. 447]

II

De geweldige Persephone zegt:

En ben 'k de jageres die, nacht aan nacht geknoopt,
heur sluier bindt uit morge- en avond-schemer beide,

En, snuivend, dus de wuiv'ge baan der winden loopt,
de tijden over, 't spoor der schuin-beloerde buiten
onder heur schamp'gen schicht, en schiet, en sluipt en sloopt

elk hinder; - tot ze sleept, van geen gejank te stuiten,
heur bekatombe uit honderd oorden aan, al-daar
de schorre hand der Dood komt snufflen aan heur kuiten,

en, reeuwsch van bloed en zweet, ze staat in 't star gestaar
des bleeken konings, wien geen offer kan verblijden;
- om weer, een nieuwen storm in 't waaiend flapper-haar,

ten woesten jacht te slaan, 't jaar over en de tijden?...

Karel van de Woestijne