Vlaamsche Arbeid. Jaargang 4



[pagina 344]
Epiphania Ik droomde van een trage karavaan die over 't effen wit der zandwoestijnen uit Oosterlanden, zonder stille staan, naar 't Westen toog waar Christus moest verschijnen. De rijkgehulde kemels stapten aan en olifanten torschten baldakijnen van purper... en ze bleven, bleven gaan van 's uchtends tot de zonne ging verdwijnen... Het nachtlijk deemstren doofde alles-dood. Dan hield de maan verbaasd heur bleek gezicht, ineens, op de onverroerde zee van zand gericht, en schrok... Drie mannen in haar spooklicht, groot als goden uit Egypte, in wit gewaad ten hemel heffend armen en gelaat... Clemens van der Straeten