Vlaamsche Arbeid. Jaargang 4

[p. 333]

Liedjes

Rythmendans

Wil een rhythmendansje, kind,
zingen, zingen, zingen,
zoo een dansje, luchtig-fijn,
laat dan alle dingen,
volg het waar het henen wil,
luister stil.

Langs het koren ruischt het waar
waaien, waaien, waaien
windezuchten, vluchtig-vlug,
aaien doen en aaien
gouden kopjes - dansensreê
leef het mee.

Door de bosschen luidt het licht,
klinken, klinken, klinken
doet het ál-en-overal,
rijzen al en zinken
en weer hoog omhoog - geniet
van het lied.

Juicht het in je zelf, mijn kind,
wil het rijzen, rijzen,
wil het zingen, zingen-uit
op zijn eigen wijze,
volg zijn edel-lichte spoor
altijd door.

[p. 334]

 

Komt een rhythmendansje, luid,

 

lokken, lokken, lokken

 

zoo een dansje welbemind

 

dartel als de vlokken

 

van den witten wintertijd,

 

wees verblijd.

 

 

 

Rein je lied en rein je ziel

 

al je levensdagen,

 

blijer klinkt het, zingt het uit,

 

altijd komt het vragen,

 

volg het liedje, lieveling,

 

dans en zing.

Liedje van Weemoed

Regen, regen, windgevlaag,
regen-weenen, windgeklaag,
eenzaam zijn de wegen,
eenzaam zit ik, koud en stil,
in mijn kamer, zonder wil
luistrend naar de regen.

Zacht verlangen in mij zingt,
dat mijn stormend hart bedwingt
lied, gij werd me een zegen,
lieve redden uit den nood,
gevend levens-wijn en brood,
ál maar ruischt de regen.

Weenen wille ik wel om een
die verlaten en alleen,
roerloos ligt gezegen,

[p. 335]

 

en niet weet wat zij zich doet,

 

eenmaal was zij mij zoo goed,

 

ál maar ruischt de regen.

 

 

 

Regen, regen, windgevlaag,

 

regen-weenen, windgeklaag,

 

eenzaam zijn de wegen,

 

eenzaam zit ik, koud en stil,

 

in mijn kamer, zonder wil

 

luistrend naar de regen.

Nachtmuziek

Dat zijn de wilde violen,
zij klagen zoo woest door het woud,
dat zijn de wilde violen,
zij maken mijn harte zoo oud.

Zij klagen mij alle de nachten,
breed-stormend weer zwelt hun gezang,
zij klagen mij alle de nachten,
zij maken mijn harte zoo bang.

Dat zijn de wilde violen
der geesten van woud en van lucht,
dat zijn de wilde violen,
ik luister in 't duister en zucht.

Joannes Reddingus.