Vlaamsche Arbeid. Jaargang 4

[p. 231]

Aan den heer H.J. Boeken,

bij wijze van bedanking voor de opdracht aan mij van zijn sonnet tot de Nikê van Samothrake...

Voorbode niet, maar dóór het schoon geluid

Der nieuwe lente, wonder- stille akkoorden,

Als midden in 't getuit van trom en fluit

De teêrste harpe-klank dien 't oor ooit hoorde; -

Een mildë adem, door verliefde borst gëuit

Tot stilling van de pijn wen zwijgen woorden; -

Een fluister-vraag, die nooit op weigren stuit,

Verzoekend 't oop'nen van des harten poorte:

Zóo nadert mij, bekorend geest en oor,

Hein Boeken's vers: de rythmus der gedachte;

Zoo smaak ik het, en lees 't mezelf steeds vóór

Welzaal'g of 't liefst gelaat me tegenlachte -

En zwijg, als het piepende jong voor een zoetere stem,
Genietend den zang die verlicht zijne duistere brem.

F.V. Toussaint van Boelaere