Vlaamsche Arbeid. Jaargang 4

Najaar

Nog enkle boomen steken droef en stil
wat gele, lang verdorde blaren uit.
De dag is roerloos, grijs en huiverkil,
en effen luchten dragen geen geluid.

Soms ruischt in 't ronde een ver en vreemd getril
lijk looverzang en vogelengefluit,
en, of een nieuwe lente lichten wil,
een klokske speelt, dat blijde liedjes luidt...

Ik breid, verlangend, smachtend de armen uit,
maar 't Wonder wijkt, geen lente of zomer droomt
verdoken, mischend achter 't kaal geboomt,

maar stil en roerloos, zonder éen geluid,
rust de Aarde, die haar groote ellende schreit,
aan 't heilig hert der zwijgende Eenzaamheid...

Richard de Cneudt.