Vlaamsche Arbeid. Jaargang 4

[p. 17]

De Avond

De avond heeft vredige gebaren, gaat
met vreemde fluisterwoorden en een lach
van stil-verliefd zijn op het zacht gelaat,
en leidt met zich, in liefdevol ontzag,

ter verre spond de Koninklijke Dag.
Waar zij voorbijgaan dooft het stil gepraat;
't windeken strijkt de wapperende vlag.
Geen blaarken roert, en trotsch, in 't Westen, staat

in vlammend licht Dags Koninklijk Paleis.
Als Dag, vermoeid, nu slaapt in stilte en peis,
dooft Avond al de felle lichten uit,

keert vlugjes, zwevend met gedempt geluid,
terug naar de berde, en steekt zacht-aangedaan,
de zilvren maan en al de sterren aan.

Richard de Cneudt