Vlaamsche Arbeid. Jaargang 3

Lied

Een schip zie'k henenvaren
naar 't land van over zee;
ik sta het na te staren,
mijn hart vaart met hem mee,

Hoe 't ook den steven wende,
nooit weet het wat hem wacht;
het zeilt door 't onbekende:
de zee weent lijk ze lacht.

Zal 't steeds bij heldre dagen
zijn want weerspiegeld zien,
zoolang de zee 't moet dragen
en sparen vracht en liên?

Of bij 't gedruisch der snaren
van 's afgronds spelemans,
zal 't dansen op de baren
der schepen doodendans?

Het schip is heengevaren,
naar 't land van over zee:
ik sta nog steeds te staren...
mijn hart vaart met hem mee...

Firmin van Heck