Vlaamsche Arbeid. Jaargang 2



[pagina 142]
Avondliedeke De klokken hebben door de lucht den vreê geluid; de zonnige lentedag vervaagt en licht stil uit. Deze avond naart zoo zacht en duwt de luiken dicht en binnen vlamt de stille gloed van 't avondlicht. 't Vaart door de lucht een teer gevoel van kuische lust, en over land en daken daalt gedegen rust. 't Is avond... en nu weet ik weer dat lief gelaat me naast, wiens lijzige adem om mijn haren gaat. 'k Weet hoe haar teedere oogen mij stil gadeslaan en streelend voel ik om mijn hals weeke armen gaan... Aug. Van Cauwelaert.