Vlaamsche Arbeid. Jaargang 2

[p. 46]

Verzen

'k Heb dorens om mijn hoofd gedragen
en dorre bloemen in mijn hand.
'k Ben lijk een beedlaar smart gaan vragen...
'k Heb kruisen langs mijn weg geplant....

Ik heb mijn moegedragen tranen
als peerlen aan mijn kroon gehecht.
Ik heb den killen kei van weemoed
in 't diepst van mijn diep hart gelegd.

'k Heb aan de borsten van de ellende
mijn aller-zoetsten wijn gesmaakt,
en 'k heb met kille vingertoppen
't geraamte van haar lijf geraakt.

'k Heb àlles, àlles afgebroken
hetgeen ik ooit bewierookt had....
Maar 'k heb mijn wit geluk gevonden
in 't kleed van wee dat mij omvat!

_**_*

[p. 47]

 

O Jezus, klaar fontein van reukig rozewater

 

Dat trillend blink-lucht in den purpren schijn der zon,

 

in iedren dreupel rilt een honingzoet geklater,

 

als 't angelus-zingen van een witgekleede non.

 

 

 

Maak van mijn hart, o Heer de fijn-gesneden schale

 

waarin uw wonderwerkend water veezlend vliedt,

 

waarmee 'k de wijngaards en de slanke koren-stalen

 

van mijnen zilvren Lentemorgendtuin begiet!

 

 

 

Laat uw gedreupel op mijn dorre heesters kwelen,

 

dat elken twijg met roode rozen wordt belaân;

 

maak van mijn affe ziel de verschgeboren lelie

 

die biddend, in den regen van uw nat mag staan!

 

 

 

Lier, 06.

 

Felix Timmermans.