Vlaamsche Arbeid. Jaargang 2

[p. 9]

Lent-beloven

voor Leo Rogman

De luchten zijn nu weenens-teer
van tinten die - geen kleuren meer -
hun zoet muziek door d'hemelen zingen.

De zon aan 't zinken wordt zoo zacht
en 't late goud nu open-lacht
in mild gestroom om alle dingen.

De boomen, door de koude ontwijd,
die rijzen nu verguld bezijd'
in schrille rankheid op de hemelen.

Maar 't ruischt verzoening einde en ver
de ruimten door en de avondster
komt in de blauwte wemelen.

Het is heel stil en geen geluid
't bestaan van leven nog beduidt....
Aan de oosterkimme wuiven handen

en groote zegeningen gaan
den dag vooraf die rijk belaan
de Lent zal brengen in de landen.

Ik word zoo schoon, mijn aangezicht,
mijn oogen hebben 't zonnelicht
en 't blonde goud ervan gedragen.

Ik voel mij hier nu biddend staan,
ik wil nu alle menschen gaan
om stil en vredig goed-zijn vragen.

Jozef Muls.