Vlaamsche Arbeid. Jaargang 1


De schreeuwende Pauw Een herfstlucht, met herhaalden regenslag. Geen vlekkend runderleger bij de sloot. Geen rand van boomen meer die rondt en roodt. Een nevelbaaierd, waar het dorpken lag. En toch, dat droeve dorpken is niet dood. Daar roept een verre pauw, - hoe snerpend, ach!
[pagina 183]
Zijn schuw gejammer door den wrangen dag, Als worgde hem dat weder, zwaar als lood. o Hart, gij kent dit grauwe najaarsbeeld. Voor u zijn ook de kimmen weggeblauwd En wordt geen bloemorakel meer geteeld. Gij scheurt, dat u de schrille schreeuw niet spaart Der droefheid, schreeuwend als die wreede pauw.... Erbarm, God, eer dat schreeuwen wanhoop baart! Lambrecht Lambrechts