Vlaamsche Arbeid. Jaargang 1

[p. 149]

De Stem der Zee

Dan zelf wanneer ge blauw en rustig zijt,
dan spreekt ge nog van lijden en van dood,
o zee die zingend in uw barenschoot
zoovele lijken wiegt voor de eeuwigheid.

o Zee die uit hunne open graven smijt
de wanhoopvolle klachten van hun nood,
alsof hun ziel door 't water diep en groot
ook zwerven bleef tot 't einde van den tijd.

o Klagend kerkhof waar geen kruisen staan
'k versta uw groote droefheid en uw waan,
'k hoorde ongehoorde dingen in uw kreet.

o Zee, die zooveel leed en smarte weet,
o zee, en ze niet zeggen kunt, en wild
ze zeggen poogt, en luid ze roepen wilt...

A. Kluiskens.