Vlaamsche Arbeid. Jaargang 1

[p. 146]

Een Beeld van Dante
In memoriam P. Haghebaert, O.P.

Verstorven hoofd, vol mateloos lijden,
waar de oude mensch is uitgetorden,
ontroostbaar, wars van al verblijden
en tempel van den geest geworden;

gij hebt gedroomd, den reuzendroom
van hel en vagevuur en hemel,
in rooden gloed en purperen droom
of al verblindend lichtgewemel.

En sombere wandelaar, gevaren
zijt Gij door al het smartgehuil
der duizenden die omme-waren
en wentelen diep in d'helle kuil.

Wel zag uw oog het stille hopen
der zielen in het vagevuur,
die hunne zonde in zuivering doopen
en zingen bij 't verlossingsuur,

de seraphinen, Cherubinen
de tronen en de vorstendommen,
die God den Heer in zangen dienen
of vleugelen rond de heiligen-blommen;

[p. 147]

 

maar de engelen-reien, noch 't muziek,

 

noch 't licht van duizend zonnen,

 

noch al wat uw verbeelding miek

 

uw zieners blik verblijden konnen.

 

 

 

Uw' lippen toe in bitterheid

 

van al de doemenis kalm gesproken

 

schijnt ge als verdoemd in eeuwigheid

 

en zelf van Godes glans verstoken.

 

 

 

Maar ik weet hoe ge uw' profeten-oogen

 

tot klare spiegelen hebt gemaakt

 

voor 't licht der hoogste hemelbogen,

 

de Zon die 't altijd lente maakt,

 

 

 

ge zijt niet meer van de aarde, ontvaren

 

zijt gij dees kleine-menschlijkheid

 

en beide uw' oogen star bestaren

 

den gloed der eeuwige Eeuwigheid.

 

 

 

Jozef Muls.