Vlaamsche Arbeid. Jaargang 1

[p. 44]

Oud

Nijdig blies de wind uit 't noorden
en verjoeg met wild geweld
de afgevallen najaarsblaren
over 't blakke stoppelveld.

In de berries van een korde-
wagen met een drogë as,
die gedurig piepte, ging een
ventje in zijn winterjas.

Hoog en puntig lijk een trefter
een verkleurde hoedje stond
op zijn kop lijk vastgegroeid, en
met een smerig lint er rond.

Rond zijn bruin verkorsten hals was
een gebloemde doek gestropt,
en zijn handen waren diep in
wollen wanten weggestopt.

In zijn tandeloozen mond en
met een koopren hoosken op,
bevend lijk een vlamme stak een
zwertdeurrookte pijpekop.

Aan zijn rooden neus, gelijk een
beier van een rozekrans,
hing een lek te bigglen, blinkend
in den rossen zonneglans.

Felix Timmermans