De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 11

[p. 305]

Uit: Natuur
Opgedragen aan mijn vriend: D^r I.H. Leopold.

I
Uit: Woudklanken

Waar boomen roerloos, rustig staan,
met blaadren-weelde boven sluimer-meer,
en waar een vogel telkens keer op keer,
zijn zachte roepstem door het woud laat gaan;
daar wil ik lieflijk voor u baa'n
een vredig-stil, 'n plekje, dat weleer
misschien, door 't wonderbare feeënheer
bewoond werd, waar de olmenboomen staan,
en waar de woudduif weenend-klagend,
zijn stem aan stille bosschen-rand
laat dole' in stille avondstond.
Daar, waar het dorstend herte, fierlijk dragend
zijn wijdvertakt gewei, gaat door het rustig land.

II
Holland

Breed weideland ligt nu ver

in nevelen neêrgezonken,

en ook staat her en der

wat vee te pronken.

De boomen staren droef

in de arme luchten,

en of hij een lief begroef,

de wind aan 't zuchten.

Wat huizen in verte eenzaam

donkeren in het lucht-grauwe,

wat arme vogelen gemeenzaam,

teekenen op het lucht-blauwe.

[p. 306]

II

 

Goud-geel staat maan, kogelend boven aarde,

 

kringeling van licht, goud-geel op water,

 

dat ligt wijd-uit en waar staat er

 

de maan op, rimpeling ik ontwaarde.

 

 

 

Boomgekroes nu wel bezwaarde

 

de licht-lucht en ook wel gaat er

 

een stil-geheimenis, als vaart er

 

iets vreemd-geheims, nu waar de

 

lucht zoo open is, door 't stil geboomte;

 

er is geen leven, maar toch geheimenis.

 

 

 

En waar de dag was in een groote loomte,

 

is nu wel zoete lafenis gekomen,

 

nu nachtewind is aan het overkomen,

 

heel schuchter nog in stille schroomte.

 

 

 

Meindert Boogaert Jun.,

 

te Velp.