De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 11

[p. 110]

Vivès en Loyola te Brugge

‘Ons doel is mensch te zijn!’ zoo sprak met vuur Vivès
in 't huis ten Vlamingdam met vrienden aangezeten
als gastheer rond dien disch, waar alles werd gemeten
met milde hand, als door des overvloeds godes.

En zij, aan wie dat woord spelde als een nieuwe les,
wat fiere koppen al, diep rimplig van het weten,
gebaard en breedgekraagd op schoudren van athleten,
in 't licht, dat spranken rukte uit beker, bord en flesch.

‘Ons doel is mensch te zijn; ons plicht is waar te wezen;
en kunst is eenvoud; maar dat schoonheidsweelde omkleê
des geestes koningschap en strale met hem meê!

Weg spoedt de nacht! Een nieuwe menschheid is verrezen!’
De gasten lachten toe;... doch zwijgend onder dezen
zat ook Loyola, bleek: een spook van nakend wee!

Julius Sabbe,

Brugge.

14 Oogst 1895.