De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 11

[p. 90]

Sonetten

Met zang van vooglen breekt de morgen aan,
nu 't rode licht het oosten breed omvat,
dat lijkt te branden als een rode schat
van goud en kleurge veren, eens ontgaan

de vlucht van vooglen, die ver boven stad
en landen vloog, toen noch de bleke maan
wit-zilvrig stond en bleker werd, toen áan
hoog- heerlik kwam het heilge licht, want had

deze aard ooit schat, die schoner was dan 't licht?
Ik noem 't een vreugde met een blij gevoel
om 't zoet geheim van licht, dat rijklik vult

de ruimte onder de hemel, die verguld
wel lijkt een wijl, te gaan in 't licht, dat richt
mij heerlik op, bij zang uit kelen koel.

22 Desember '96.

Ik droeg mijn leed zovele lange dagen
en draag het noch en voel mij als verlaten
van vreugden, die'k zo liefhad, maar niet baten
zou vreugd mij bij mijn smart, die 'k stil wil dragen.

Het liefste wens ik met mij zelf te praten,
en vind daarin mijn koninklik behagen
in zingen luid-uit of in stiller klagen
in enkel liefzijn en geheel niet haten.

Voor wie mij kennen wil'k een trooster wezen
met woorden teder of alleen met kijken
in droevë ogen, waarin tranen blinken.

Laat elk dan trachten in mijn ziel te lezen,
die ik in 't komend leven zal verrijken
tot ik als rijk mens in het graf zal zinken.

J. Reddingius,

Amsterdam.

2 Desember '96.

[p. 92]

LIED - Oorspronkelike tekening van Karel Doudelet