Verzen van Carmen Sylva
In 1890 had Carmen Sylva, de koningin van Rumenië, het voornemen opgevat onze stad te bezoeken. Een der merkwaardigheden welke haar het meeste aantrok, was het Museum Plantyn-Moretus. In het vooruitzicht van het bezoek dat zij daar brengen zoude, had zij een paar gedichtjes gemaakt en met eigen hand in prachtvorm geschreven, die zij aan het Museum als een aandenken wilde schenken. Doch de ziekte belette haar de reis en door den onderconsul van Rumenië te Antwerpen, den heer Maibücher, werden de verzen in naam der koningin aangeboden, korts na een bezoek dat de heer Vacaresco, gezant van Rumenië te Brussel, met zijn gezin aan het Museum bracht.
De versstukjes van Carmen Sylva zijn niet alleen door de hand der koningin geschreven, maar ook door haar met prachtig geschilderde en vergulde beeldletters in rumeenschen, verwant met romaanschen, stijl versierd. De aanvangletter van het gedicht Wort is eene monumentale I, in welks schacht men de woorden Musée Plantin leest. De E in het eerste woord van Presse, bevat drie geniën, die eene banderol met den naam Guttenberg vasthouden.
Freule Helena Vacaresco, de gekende vriendin der koningin, van wier huwelijk met den kroonprins van Rumenië er zoo dikwijls spraak was in de dagbladen, vertaalde de Duitsche verzen van Carmen Sylva in het Fransch en voegde haar eigenhandig handschrift bij dat der koningin.
Onze vriend Julius de Geyter, een bewonderaar der koninklijke dichteres, vertaalde hare verzen in het Nederlandsch.
Ter gelegenheid van een bezoek, onlangs door den koning van Rumenië aan het Museum Plantyn-Moretus gebracht, werd de oorspronkelijke tekst in de beide vertalingen tentoongesteld, in de zaal III van het Museum, waar zij zich nog bevinden.
Wort
Das weckte Licht und Leben
Hiess Strahl und Scholle beben
Trug tiefe Keimkraft fort.
Und Kragen, Klagen, Lieder,
Ihm, dass es sich greifen lasse,
Dass es die Welt umfasse,
Der ersten Schaffensstunde
Noch in Gewand und Munde,
Ist Licht und Sein zu Ende
Seufzt durch versteint Gelände
Presse
Erwache, schweigender Gedankenträger
Der aus den Angeln Deine Zeit gehoben,
Vor dem die Dunkelheit hinweggestoben,
Des neuen Tags anbahnender Beweger.
Es flog der Klang, der Menschheit Puls ward reger,
Die Grenzen und die Riegel fortgeschoben,
Hat Land um Land sieghaft das Wort umwoben,
Der Weisheit Herrlichkeit bliebst du der Heger.
Und wenn wir Undankbaren dich entweihten,
Und deine Kraft den Stümpern dienstbar machen,
Gedankenunsinn, Wahn und Nacht verbreiten,
Statt Geistessprühn nur blöden Witz verkrachen,
Der Lüge dienen, nutzlos kindisch streiten -,
O zürne nicht beim staunenden Erwachen.
Le verbe
Le Verbe est né d'abord, lumineux et superbe,
Retentissant et pur, plein de germes profonds,
Et, palpitant ainsi que les brises, le verbe
Les remplissait d'espoirs, de doutes, de chansons.
Un maître lui donna la forme et la puissance
Pour fixer le néant des rêves et pour mieux
Garder l'heure première, où, fort d'un rêve immense,
L'esprit crie et s'abreuve à la Coupe des Dieux.
Quand l'homme et le soleil sombreront dans l'espace,
Dans l'univers muet que le silence emplit,
Auguste et radieux et vainqueur de l'oubli,
Le verbe vibrera comme un soupir qui passe.
La presse
Réveille-toi, penseur grave et silencieux,
Qui, enlevant les gonds des siècles au vol lourd,
Dissipateur de l'ombre où se voilaient les cieux,
A paru comme l'aube en fleurs d'un nouveau jour.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd