De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 6


Aan een naar Boulogne-Sur-Mer afreizende schoone Comme l'arondelle chante et ma flûte ne dit mot. Daphnis et Chloë, livre I, p. 12.Ga naar voetnoot(1) Wolklooze zomerhemel....... In laaienden zonneglans dansen de zilvergekuifde baren hun morgendans. Groen- en witgekleurde wagentjes rollen in zee. Met vroolijk goechelen lokt er elke bader zijn baadster mee... Gij zit in den hoogen windstoel en leest een heel oud gedicht. - Wat fonklen uw oogen! Een glimlach speelt om uw zoet gezicht. ‘Comme l'arondelle chante et ma flûte ne dit mot......’ Waarom uw boek nu gesloten? Wat staart ge in de verte zoo? Hoe mooi en juist, in zijn eenvoud, dat oude, simpele woord...: ‘De zwaluw piept en schettert... Mijn lied is als gesmoord...’ Ja, ‘es ist eine alte Geschichte!’ Een' steeg eens het hart naar den mond, doch, toen hij het uit wou spreken, geen woordeken, dat hij vond... Hij ging, - en zij ging henen... Zij zagen elkaar niet weer... De stonde des heils komt eens maar, en nimmer slaat zij meer. - Onnoozele, domme menschen, wat aarzelt en zwijgt gij zoo? - ‘Comme l'arondelle chante et ma flûte ne dit mot!’ Pol de Mont. Juli 1892.
[pagina 13]
Naar eene koolteekening van Emiel Claus.	voetnoot(1) Uitgave van A. Chassang, - Parijs, Garnier frères.