De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 2

D^r Carl Fuchs van Danzig te Antwerpen

Eene buitengewoon muzikale begaafdheid, die zich voornamelijk in eene uiterst fijn gevoelde voordracht openbaart en daarbij, eene buitengewoon bescheidene persoonlijkheid met sympatieken kop, en vriendelijk gelaat, ziedaar in korte trekken D^r Fuchs zooals hij, door de Société de Musique uitgenoodigd, ons Maandag avond 18 Maart, op eene voordracht vergastte, in den zin der hervorming, ‘ingevoerd’ door D^r Hugo Riemann te Hamburg. Zou ingevoerd zooals op het program stond, wel de juiste uitdrukking zijn, dààr, waar een hervormer door persoonlijke kracht, eene theorie, eene leer vaststelt?

Het zou hier wel de plaats zijn, deze hervorming te bespreken, maar de ruimte ontbreekt en overigens ligt het voor het oogenblik niet in mijne bedoeling; de heer Emiel Ergo heeft voor Antwerpen en voor geheel België, reeds de wetenschappelijke kastanjes uit het vuur gehaald⁽¹⁾. Haasten wij ons daarom hem, ondanks zijne bescheidenheid (à la D^r Fuchs) openlijk dank te zeggen voor de hulpvaardigheid, waarmede hij zich vele moeilijkheden getroost heeft, - al is het maar alleen, om van het versje:

En zoo is het immer en altijd geweest,
Wacht men zijn beurt af, dan krijgt men het meest.

niet eene variante te doen ontstaan die op ‘nikske’ uitdraait.

Dat er belang gesteld werd in deze uitvoering bewijst ons de extra-overkomst van den heer Daniel de Lange, den zeer gekenden criticus uit Amsterdam. D^r Fuchs gaf een uitgebreid program ten beste, met werken van Bach, Mozart, Benoit, van Beethoven, Chopin en Schumann; buiten de boven besprokene fijngevoelde voordracht, bracht D^r Fuchs de toehoorders, meer dan eens door zijne zeer ontwikkelde techniek, in verrukking. Ook werden den kunstenaar, den evenknie van Riemann, hartelijke huldebetuigingen niet gespaard. D^r Fuchs wenscht wel niet gaarne dusdanig naast Riemann te worden geplaatst, daar hij zijn persoonlijk gedeelte van den arbeid te gering schat; ter loops zij echter aangemerkt dat Fuchs de eerste, en de eenig juiste praktisch-vertolker van Riemann's theorie is, dus: eere, wien eere toekomt.

Vele der sonaten van Mozart en van Beethoven, zijn door Riemann phrasirt uitgegeven.

Dilettanti en toonkunstenaars van beroep, zouden zich die moeten aanfschaffen; de zaak is belangrijker dan de meeste musici veronderstellen.

Gerrit A.A. Wagner.

(1) Eene ingrijpende hervorming op muzikaal gebied, door Em. Ergo (Martinus Nijhoff, 's Gravenhage), en onlangs verschenen in Le Guide Musical, Brussel. 1888, n^rs 50, 51, 52, - 1889 n^o 1.