De Vlaamsche School. Jaargang 32

Een albumversje.⁽¹⁾

Daar is weer koren op den molen,

Windeke waait;

De zeiltjes worden aangespannen,

Moleke draait.

Ik heb weer voedsel voor het harte,

Voedselke fijn;

Ja, vriendschap is een wonderzoete

Balsem in pijn.

Zij steunt den moed, als de eik des klimops

Tengere rank.

Ik zeg mijn waarden vriend, bij deze,

Hartelik dank.

Mathilda David-Van Peene.

Aaltre, 7 April 1885.

(1) Dit stukje, voor de vuist geschreven, is een der laatste verzen, uit de sierlijke pen gevloeid van de begaafde dichteres, die, slechts weinige maanden later, den 29ⁿ Augustus 1885, het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. (Zie onze blz. 6.)