De Vlaamsche School. Jaargang 31

To be or not to be.

I.

Wat roemt gij op uw vaadren,

o volk van Vlaanderland?

Zij streden voor hun rechten;

gij kust den slavenband.

Zij hielden hoog in eere

de aloude moedertaal;

gij laat die laf bespotten

door Franskiljon en Waal.

Zij knakten Frankrijks hoogmoed

in menig heldenstrijd;

gij hebt te dwaas uw liefde

den Franschen bluf gewijd.

Zij werden soms verwonnen;

doch beurden fier het hoofd;

gij kruipt in 't stof gebogen,

van geesteskracht beroofd,

Verbastring knaagt uw leden;

toch blijft gij doodbedaard.

Wat zijt gij laag gezonken,

o volk, en diep ontaard.

II.

En echter, zoo gij wildet,

hoe spoedig week de nacht!

Aan u behoort de toekomst;

aan u behoort de macht.

De Leliaards van heden

zijn immers maar zoo stout,

omdat gij de oogen afwendt

en bang ten gronde schouwt.

Durft gij het hoofd verheffen,

de vrijheidsmorgen daagt,

en 't ‘al wat Walsch is valsch is’

heeft Vlaandren schoongevaagd!

Maar neen, hoe zoudt gij 't wagen!

Almachtig is het Fransch,

en op de Waalsche pijpen

danst gij den apendans.

Zoo wijd is 't schoon verleden!

De toekomst is zoo zwart!

Wie wekt een Artevelde?

Wie spreekt u moed in 't hart?

III.

o Volk, waar wilt gij komen?

Gij dwaalt nu reeds zoo lang,

Naar 't Zuiden richt ge uw stappen:

Daar ligt uw ondergang.

Nog kunt gij wederkeeren.

Zie toe waarheen gij gaat!

Laat Fransche spraak en zeden;

nog is het niet te laat.

Gedoog geen taalmiskenning,

geen vreemde meesters meer;

en Vlaandren zal herleven

in grootheid als weleer.

[p. 81]

 

Hoe laat ge u zoo verdrukken!

 

Hoe zijt gij zoo verblind!

 

Mijn volk, nog kunt gij kiezen;

 

maar doe uw keus gezwind!

 

 

 

Wilt gij als Vlaamsche volksstam

 

nog eeuwen voortbestaan,

 

of bij 't verrotte Frankrijk

 

voor eeuwig ondergaan?

 

 

 

Leonard Buyst.

Brussel 1885