De Vlaamsche School. Jaargang 30

Gedichten van Edmond Van Herendael.

Bij H. en L. Kennes te Antwerpen is onder bovenstaanden titel, in een keurig gedrukt boekdeel, eene bloemlezing uit de dichterlijke nalatenschap van den jong gestorven Edmond Van Herendael, met dezes portret, op steen geteekend door C. T'Felt, verschenen. (Zie onzen jaargang 1880, blz. 189.) De uitgaaf werd bezorgd door de twee broeders van den betreurden letterbeoefenaar, de heeren P.V. en Jul. Van Herendael, ter vervulling van eenen wensch, dien de schrijver kort voor zijn dood hun had betuigd in de volgende bewoordingen: ‘Me dunkt, ik voel dat ik herstellen zal, doch zoo het onze Lieve Heer niet wilde, zult ge dan aan de vrienden eene herinnering van me laten en voor hen eene keus tusschen mijne gedichten doen?’

[p. 32]

De over het geheel met veel oordeel en goeden smaak samengebrachte bundel, is niet in den handel. De gedichten, waaraan eene beknopte levensschets van Edmond Van Herendael voorafgaat, zijn afgedeeld in Liederen en gezangen, gelegenheidsgedichten, zangdichten en vertalingen. Wij wenschen de heeren P.V. en Jul. Van Herendael geluk over de wijze waarop zij zich hebben gekweten van de taak, die hun was opgedragen in zoo pijnelijke omstandigheden. Als eene hulde aan den jongen dichter, die zoovele gewaardeerde bijdragen aan ons tijdschrift heeft geleverd, nemen wij uit de bloemlezing het volgende dichtstuk over:

Over eeuwen, als nog de nacht
Op de volkeren lag,
Dan staafde reeds Vlaanderen zijn macht,
Zijn recht en zijn gezag.
Maerlant had in 't Vlaamsch gezongen,
Zijn geest, het hart doordrongen,
De boeien vielen neêr,
Het volk won roem en eer
En, in 't genot
Van eigen lot,
Verhief het kloek zijn strijdzang tot den Heer:
Vlaandrens rijk staat vast en pal:
Wee hem die het bedreigen zal!

Over Vlaandren dreunt nog het lied:
Slaven worden wij nooit
Van vreemden op eigen gebied,
Ons heilig meer dan ooit;
Op het graf der vadren blozen
Er vruchten, staan er rozen,
En aan den hemel gloort
De zon van vrijheid voort;
Ons hart, ons hand
Zijn 't land ten pand:
Dat zweren wij dat volk bij volk het hoort:
Vlaandrens rijk staat vast en pal:
Wee hem, die het bedreigen zal!

Gulden vrede, zegen van God,
Vul de schuren met graan,
Veredel ons land en ons lot:
Gij bloeit en wij bestaan.
Kome dan een vijand, allen
Wij rijzen, hij moet vallen;
Geen strijd zij ons te groot
In 't weren van den nood,
De Vlaamsche Leeuw,
Van over eeuw,
Hij kent alleen de vrijheid of de dood;
Vlaandrens rijk staat vast en pal;
Wee hem, die het bedreigen zal!