De Vlaamsche School. Jaargang 27

Rouwkransje
aan mijne dierbare vriendin mev. Van Ackere, bij het afsterven haars echtgenoots⁽¹⁾.

Diepbeproefde vrouw, hoe innig
Deel ik in uw zielesmart!
Loodzwaar moet 't gemis u vallen
Van den liev'ling van uw hart;
Van den trouw verkleefden gade,
Die met liefderijke hand
Frissche bloemen wist te vlechten
In des huwlijks liefdeband.
Hij, uw hoop in lentejaren,
Vreugd van later levenstijd,
Steun en schutsgeest uwer grijsheid,
Zoo geheel aan u gewijd.
Hij, de zorgvol brave vader,
Diepe denker, eed'le vrind,
Die, als troost van 't lijdend menschdom,
Werd door arm en rijk bemind.
Ik besef wat gij moet lijden,
Welke smart uw aandeel is,
Hoe 't gevoelvol hart moet bloeden,
Bij zijn droevig wreed gemis!....
'k Voel de slagen die u treffen,
Ween met u, geliefde vrouw,
En wil ook mijns cijns betalen,
Aan dien zwaren diepen rouw.
Troosten kan ik niet; want woorden
Drogen zulke tranen niet;
'k Wensch alleen dat kinderliefde
Balsem op uw wonden giet',
Vriendschap u den last help' dragen,
Die uw zwakke schoudren drukt,
Hoop in God het wee verzachte,
Waar ge moedloos 't hoofd voor bukt.
Wend vertrouwend 't oog ten hemel,
Dàar vindt ge den duurbre weer,
U met 't kindrenpaar verbeidend,
En - daar scheidt men nimmermeer.

Vrouwe David

geb. Mathilda Van Peene.

Aaltre.

(1) Zie blz. 12.