De Vlaamsche School. Jaargang 25

Klachte over de quade tijden.
XVIII^e eeuw.

'k Hoor vast klagen op de tijden,
Dat die heel verandert zijn,
Dat se krielen vol venijn,
Dat se sijn vol druck en lijden,
Snooder als de oude tijdt,
Vol geveijnstheit, haet en nijt.

Vromigheijt die leijt verschoven,
En men acht haer nergens meer,
Jae men past op Godt noch eer;
Ongerechtigheijt drijft boven,
Waer ghij oock den rugge keert
Liefd en trouwe zijn verheert.

Al vergeefs wij menschen klagen
Over deesen snooden tijdt,
Die soo ras daer heene glijt;
't Zijn alleen der sonden plagen,
En ons snoot en quaedt gemoedt,
Dat ons dees ellende doet.

't Zijn al een en selfde tijden.
Die der voormaels zijn geweest,
Maer ons ongestade geest,
En de ondeughd doen ons lijden.
Blijft slechts vroom in U gemoedt,
Deughde maeckt de tijden goedt.

D. Pz. Pers.