De Vlaamsche School. Jaargang 22

Troost der ouderlingen.⁽¹⁾

Hij heeft gesloofd en is versleten.
Der wereld wordt hij gansch vergeten.
Eens straalden moed en mannenkracht
Uit zijnen blik, doch nu niet meer.
Wen hij het brood zijn gade bracht,
Dan was zijn heil haar liefde weer.
Ten hemel steeg met blijde klanken
Zijn bede toen om God te danken.

De sneeuw is hem van 't hoofd gevallen.
Een zware last van jarentallen
Heeft hem den rug geplooid en 't vuur
In hart en oogen uitgedoofd.
Hij is alleen, de winter guur.
Hem werden vrouw en zoon ontroofd.
Hij kan nu met geen blijde klanken
Den hemel om het leven danken.

Maar liefde komt den mensch beneden
In ramp en twijfel toegetreden.
Ze ontsluit den broeder Gods gesticht,
Waar vrede woont en stille rust.
Gebroken, wordt de stam verlicht:
Hij heeft weer moed en levenslust.
Ten hemel stijgt met heesche klanken
Zijn bede thans om God te danken.

Edm. Van Herendael.

(1) Dit lied, getoonzet door den heer Willem Brand, is, uit achting en erkentenis voor zijne talrijke diensten aan de ouderlingen bewezen, den heere P. Parein opgedragen geworden en werd voor de eerste maal gezongen op het feest van het jonge kunstliefhebbersgenootschap Waelrantskring, den 24ⁿ April, ten voordeele van het St.-Carolusgesticht ingericht.