Michelangiolo's feesten te Florence.
Italië vierde in September laatstleden den vierhonderdsten verjaardag der geboorte van den grooten schilder, beeldhouwer, bouwmeester en dichter, Michelangiolo Buonarotti, door feestelijkheden die de duizende uit alle gewesten Europa's naar Florence toegestroomde reizigers in verrukking brachten, en deden denken aan die feesten der vijftiende en zestiende eeuw, waarvan wij soms de beschrijvingen overdreven dachten.
Alle landen hadden kunstenaren en geleerden afgevaardigd om hen te Florence te vertegenwoordigen: zoo had België gezonden de heeren E. Slingeneyer, L. Alvin en C.A. Fraikin, terwijl de verdienstelijke heer A. Schoy vertrokken was als correspondent van een kunstblad.
De feesten namen aanvang met eene prachtige tentoonstelling van bloemen, welke open bleef van 5 tot 12 September in het Palazzo delle Cascine, terwijl van 7 tot 16 derzelfde maand een geneeskundig congres gehouden werd in den Borgo degli Albizzi.
Op 7 September, tegen den avond, kwamen te Florence aan de stoffelijke overblijfsels van den vermaarden geschiedschrijver Carlo Botta. Vergezeld door de burgerlijke en militaire overheden, de scholen en de geleerde genootschappen, door de gilden met hunne vaandels en eene groote menigte volks, werd het lijk van Botta gedragen naar de Santa-Croce-kerk, alwaar het begraven werd vóór het altaar der graven Mazetto, niet verre van de rustplaats van Galilei.
Het is in diezelfde kerk dat Michelangiolo Buonarotti begraven ligt.
's Avonds was het plechtige ontvangst in het Palazzo Ferroni, waar eene lezing ter eere der vreemde afgevaardigden, ingericht door den Taalkundigen Kring, plaats had.
De spreker aldaar was Ricardo Taruffi, die voor onderwerp zijner voordracht gekozen had, Michelangiolo als dichter te beschouwen. Zijne lezing werd aandachtig aanhoord, naar waarde geschat en op vele plaatsen geestdriftig onderbroken.
De groote dag der feesten echter was Zondag 12 September! Van 's morgens vroeg boden de straten van de stad der Medicissen een heerlijk schouwspel aan; van zeer vroeg ook waren zij opgepropt van eene ontzaggelijke menigte volks; geen huis, waar niet de Italiaansche en Florentijnsche vlaggenwapperden. Klokken en beiaarden lieten hunne vroolijke en feestelijke tonen door de ruimte weergalmen, terwijl de opgewekte menigte eene beweging in de stad deed ontstaan, die moeielijk te beschrijven zou zijn.
De bewoners der omliggende dorpen kwamen in stoeten van muziek vergezeld van alle kanten de stad binnen, terwijl de spoorwegen, van wijd en zijd, duizende en duizende nieuwsgierigen aanbrachten.
In den voormiddag had een muzikaal morgenfeest in de zaal dei Cinque Cento van het Palazzo Vecchio plaats. Eene overgroote menigte uit de hoogere standen der bevolking woonde dit concert bij, dat door inschrijvingen ingericht was en bestuurd werd door den ridder Sbolci. Werken van Meyerbeer, Rossini er andere meesters werden aldaar gehoord; doch het great attraction van het programma waren twee madrigalen, door Michel-
Auteursrechtvrij