De Vlaamsche School. Jaargang 21

Sterfgevallen.

Jane FRANKLIN, de weduwe van den beroemden Noordpoolvaarder, is in het begin van Juli na een langdurig lijden overleden.⁽¹⁾ Zij werd in 1805 geboren en trouwde met Franklin in 1826. Zij was zijne tweede vrouw. In 1836 vergezelde zij haar echtgenoot naar Van-Diemensland, bij zijne benoeming tot gouverneur dier Engelsche kolonie. Negen jaren later begon Franklin zijn derden tocht naar de Noordelijke IJszee. Toen het lot der schepen Erebus en Terror ernstige ongerustheid wekte, werd lady Franklins naam in wijden kring bekend. In de lente van 1848 loofde zij premiën van 2 a 3000 ponden sterling uit, ter opsporing of ondersteuning der expeditie. In 1849 richtte zij eene roerende oproeping aan het volk der Vereenigde-Staten, terwijl zij tot daadwerkelijke hulp bij de nasporingen voor het verblijf der expeditie opwekte. In de volgende jaren rustte zij bijna geheel op eigen kosten eene expeditie naar 't Noorden uit, om, in vereeniging met die, welke door de Engelsche regeering werden uitgezonden, haren echtgenoot te zoeken. De laatste zeilde met het vaartuig Fox onder bevel van den kapitein Clintock in 1857 uit. Deze bracht het bewijs met zich naar huis, dat Franklin en zijn gezellen reeds in 1847 verongelukt waren, na hun doel, het vinden van eene Noord-Westelijke doorvaart, bereikt te hebben. In 1860 schonk het aardrijkskundig genootschap mevrouw Franklin de gouden medaille, om op deze wijze den gestorven echtgenoot in haar te eeren. Lady Franklin maakte zelf zeer uitgestrekte reizen. Hare laatste levensjaren bracht zij in stilte door. De Engelsche Noordpool-expeditie riep nog eens de belangstelling wakker, en zij nam deel aan de uitrusting der Pandora, die onlangs de Alert en de Discovery gevolgd is en tot hoofddoel heeft naar de verdere overblijfselen van de Frauklinsche expeditie nasporingen te doen.

Jan ROELAND, de schrijver van zoovele verdienstelijke tooneelstukken, is op 12 Juli te St-Pieters-Jette in 38jarigen ouderdom overleden. Zijn afsterven is voor de Vlaamsche tooneelletterkunde een gevoelig verlies. Jan Roeland was een onzer werkzaamste letterkundigen en hij deed zich zoowel om zijne gaven, als door zijn karakter algemeen hoogschatten en waardeeren. Hij was ridder van de orde der Eikenkroon, welker versierselen hem op 30 Mei 1857 door den Nederlandschen gezant te Brussel overhandigd werden, na de opvoering van zijn groot drama Willem de Zwijger, in den Parkschouwburg. De koninklijke familie, de ministers en talrijke leden van het diplomatisch korps woonden deze vertooning bij, welke gegeven werd onder medewerking van verscheidene Brusselsche tooneelmaatschappijen. Reeds vroeger had Roeland van den hertog van Coburg de orde van verdiensten van den Ernestischen stam ontvangen en in 1856 beschonk Leopold I hem met een kostbaren ring.

(1) Zie over John Franklin: De noordelijke doortocht, in onzen jaarg. 1867, blz. 160 en volgende.