De Vlaamsche School. Jaargang 18

Snedig antwoord.

Eene oude jufvrouw, wier gelaat,

Gelijk 't verslenst gebloemt',

Het frissche schoon verloren had,

Waarop de jeugd steeds roemt,

Trad bij de vrouw van haar' gebuur
Juist binnen op het koffie-uur.

De vrouwen zetten zich nu neêr

En klapten luid en veel;

En buurmans dochtertje nam ook

Daaraan een werkzaam deel;

Want 't schreide tranen bij de vleet,
Terwijl het op een broodkorst beet.

Nu zei de jufvrouw: ‘lieve kind,

Och, schrei toch niet zoo fel;

Daardoor misvormt gij uw gelaat,

De tranen rimplen 't vel.’

‘“Dan hebt gij, - sprak het kind met spijt, -
Ook veel geschreid in uwen tijd.”’

Pieter Vierhout.