De Vlaamsche School. Jaargang 17

Gedichten van P.-A. de Genestet.

Tusschen Nederlands hedendaagsche dichters is er een, die in Vlaamsch-België betrekkelijk weinig gekend is, hoezeer hij het dan ook in de ruimste mate waardig is te wezen. Wij willen spreken van den puikdichter de Genestet, die in den zomer van 1861, in jeugdigen ouderdom te Rozendaal overleed. De heer

[p. 38]

C.-P. Tiele gaf, kort geleden, bij de heeren gebroeders Kraay, te Amsterdam, eene prachteditie van 's dichters werken in het licht, welke in weinig tijds was uitverkocht.

Om te gemoet te komen aan een in Noord-Nederland algemeen betuigd verlangen, heeft dezelfde letterkundige thans eene volksuitgaaf van de Genestets dichterlijke nalatenschap bezorgd, waarvan bereids 16 afleveringen verschenen zijn.

't Is deze uitgaaf die wij onzen lezers warm wenschen aan te bevelen. Vooral hun, die met de Genestet nog geene of geene volledige kennis maakten, raden wij dringend aan, zich den betreurden dichter te vriend te maken, door het aankoopen en lezen zijner werken, die een onuitputbaren schat van ernstige levenswijsheid, in aangenamen vorm voorgedragen, bevatten. De Genestets gedichten is men nooit moede gelezen. Bij elke lezing ontdekt men er nieuwe hoedanigheden, nieuwe schoonheden in.

De uitgaaf geschiedt in 24 afleveringen van 32 bladzijden in kl.-8^o formaat. Zij zal in één jaar afloopen. De prijs per aflevering is bij inteekening slechts 17 centen. Buiten inteekening wordt de prijs verhoogd. Om de twaalf afleveringen wordt over het verschuldigde beschikt. Men kan inschrijven bij de voornaamste boekhandelaren.

Als eene proeve van de aanbevolene poëzij, geven wij hier het navolgende lieve stukje ten beste:

Werken, denken, leeren.

Werken en denken en leeren is leven:

Wie hier niet werkt, is zijn plekjen op aard',

Wie daar niet denkt, is het leven niet waard.

En om te leeren is 't leven gegeven!

Leeren en leeren is de eeuwige taak,

Die noch de knaap, noch de grijsaard verzaak'.

Ernst is het leven... o zalig, die 't weten!

Arbeid en roeping en edele strijd.

De eeuwigheid vraagt naar de vrucht van den tijd:

Dwazen, die 't werkloos, gedachtloos vergeten,

En pas te laat, aan het einde der baan,

D' ernst van het ijdele leven verstaan.

O, dat de Heer der talenten u wachte,

Gaven verdubblend, o, naarstig en vroeg,

Mensch, zoek het leven en grijp naar den ploeg;

Blik in uw boezem en kweek de gedachte!

Ken, op uw weg, in uw werk, ken uw God,

Dat Hij u leere in de school van uw lot!

Werk om te leven en leef om te werken,

Niet voor het brood dat weer hongeren doet,

Maar voor de spijze, die eeuwiglijk voedt,

't Harte verkwikt en de zielen zal sterken,

Ook als uw taak, op den donkeren rand,

Eenmaal ontvalt aan uw stervende hand.

Werken en denken en leeren is leven,

Zalig de minste, de kleenste, die 't vat!

Hem werd het leven een heilige schat,

Needrige kiem van een zaliger streven:

't Werk van den geest, van de hand looft den Heer,

Als de gedachte het wijdt tot Zijn eer!