De Vlaamsche School. Jaargang 13

De zanger.

Wat zoete tonen hoor ik kwelen?

Ga, page, haal van voor de brug

Den onden zanger binnen; vlug,

Wij misten hier nog menestreelen!’

Zoo sprak de vorst; de dienaar liep;

De knaap kwam weêr, de koning riep:

‘Kom, vinder, in ons vreugde deelen!’

‘Gegroet, hoogadellijke heeren,

Mevrouwen, beeldig schoon, gegroet!

Wat rijke starrenhemel doet

Mij hier den blik ter zijde keeren!

Maar billijk is 't, - mijn oogen, dicht! -

In plaats van op dees pracht en licht

Te staren, in een lied u te eeren.’

De skald borst los in heldre tonen;

't Was klaar dat hij zijn kunst verstond;

De ridders blikten fier in 't rond,

En in den schoot de ontroerde schoonen;

Den koning ook beviel zoo wel

Het lied, dat hij het edel spel

Met goud en eerekruis woû loonen.

‘Neen, heer, mij kan zulks niet behagen,’

Sprak de oude bard; ‘zoo een geschenk

Bekoort den held, die op uw wenk

Den stoutsten vijand zou vertsagen;

Of uwen kanselier, wien 't past;

Laat hem maar ook dien gulden last

Bij al zijn andre lasten dragen.

Ik zing gelijk die vogels zingen,

Wien 't frissche loover strekt ter woon;

En zie de lieders aan als loon,

Die vroolijk uit mijn gorgel dringen.

Doch, wilt ge mij genadig zijn,

Reik mij een beker besten wijn,

Dat reis de feestbokalen klingen!

Waar de eedle vrucht der wijngerdranke

Een kleine gift is, daar huist heil;

Ook ik vind daar verkwikking veil.

Gedenkt mij, afgeleefden kranke,

Terwijl ge u baadt in d'overvloed;

En dankt den Heer van alle goed

Als ik voor dezen drank u danke.’

C. Edmond Albrecht.

Naar Goëthe.

Gent.